Mijn naam is Arjen Buringa. Ik heb nu al bijna een halve eeuw diabetes. Nadat mijn moeder enkele jaren geleden overleed, ben ik op zoek gegaan naar de diabetesgeschiedenis van mijn voorouders in de vrouwelijke lijn. Het komt namelijk uit haar familie en ik heb dit alles beschreven in mijn boek Je kan er oud mee worden, leven met een chronische ziekte. Het maken ervan was een lang rijpingsproces dat me enorm veel energie heeft gegeven.

Mijn naam is Monique Koffeman. Ik heb nu zo’n vijftien jaar diabetes 2. Tijdens een wintersportvakantie merkte ik dat ik een aantal symptomen had. Ik dacht, dit klopt niet. Een droge mond, vaak moe, dus besloot ik naar de huisarts te gaan bij terugkomst. Ik zei tegen hem dat ik dacht diabetes te hebben. Nou dat bleek dus te kloppen. 

Veel mensen met diabetes gebruiken een vingerprik om hun glucosewaarde te meten. Onprettig en bovendien maar een momentopname. Anderhalf jaar geleden ruilde Diana Lindemans deze manier van meten in voor sensortechnologie. “Ik heb nu veel beter inzicht in mijn glucosewaarden en dat maakt me rustig.”

Mijn naam is Adri, ik ben 62 jaar oud waarvan ik 52 jaar diabetes type 1 heb. Mijn grote hobby is wandelen, waaronder de 4-daagse van Nijmegen en het Pieterpad van Groningen naar Maastricht. Ik werk parttime als tandartsassistente in een kleine praktijk in het dorp.

Dorien en Edwin hebben allebei een puberende zoon met diabetes type 1. Handje chips, bijbaantje, voor het eerst insuline prikken… hoe gaan de jongens (en hun ouders) hier mee om?

De bevrijding die je voelt als je niet meer hoeft te vingerprikken is pas echt merkbaar als je een groot gedeelte van je hele leven niet anders gedaan hebt. Annelotte en Rick vertellen wat de sensor betekent als je diabetes type 1 hebt.

Annemiek en Jan-Geert zijn bezige types, ondanks (of misschien wel dankzij) hun diabetes type 2. Stilzitten komt niet voor in hun woordenboek. Ze bespreken de vrijheid en rust die ze ervaren met de FreeStyle Libre 2 sensor.

Diana en Joel zijn zo enthousiast over de FreeStyle Libre 2 dat ze hem zelf betalen. Het inzicht dat de sensor hen geeft is levens veranderend. Diana heeft sinds het gebruik van de sensor geen insuline meer nodig. 

Wat als je zelf je diabetes niet onder controle kunt houden? Anita en Linda begeleiden beide iemand met diabetes met een verstandelijke beperking. Zij merken dat het ongemerkt kunnen scannen een verademing is.