.svg){kind=logo}
Gary Wayne Hall junior werd geboren op 26 september 1974 in het Amerikaanse Cincinnati. Hij is de zoon van Gary Hall senior, voormalig zwemmer en drievoudig olympisch medaillewinnaar. Het is dan ook niet verrassend dat hij in de ban raakt van zwemmen en aan wedstrijden begint mee te doen. Hij legt zich toe op de sprintwedstrijden vrije slag en maakt vanaf 1994 deel uit van het officiële zwemteam van de VS. Dat jaar wint hij op de wereldkampioenschappen in Rome (Italië) twee gouden medailles op de 4 x 100 m vrije slag en wisselslag, en twee zilveren medailles op de 50 m en 100 m vrije slag.1 De twintigjarige jongeman is al snel geliefd bij het publiek. Hij is goedlachs, vlot in de omgang en heeft enkele excentrieke trekjes. Hij maakt bij wedstrijden zijn entree als een echte showbizzster en deinst er bijvoorbeeld niet voor terug om een boksjas in de Amerikaanse kleuren te dragen wanneer hij het zwembad betreedt.2 In 1996 sleept G. Hall opnieuw medailles in de wacht als tweevoudig olympisch kampioen op de Spelen van Atlanta. Hij had positief getest op marihuana, wat destijds nog niet illegaal was. In mei 1998 komt de zwemmer wél in de problemen, wanneer tijdens een dopingtest sporen van marihuana worden gevonden. Hij wordt door de Internationale Zwembond (FINA) voorlopig geschorst en maakt eind dat jaar zijn comeback.3
In 1999 bereidt G. Hall zich fysiek voor op de Olympische Spelen van Sydney. Hij voelt zich echter voortdurend moe en dorstig, hij valt af en moet heel vaak plassen. Er is duidelijk iets mis! Hij raadpleegt een arts en krijgt al snel de diagnose diabetes type 1. Daarover vertelt hij het volgende: "Ik was in shock, de diagnose kwam uit het niets. Ik had geen familiegeschiedenis. Ik wist niet wat het inhield en ik stortte in, te meer omdat de dokter me vertelde dat mijn wedstrijdcarrière voorbij was." 2
Gelukkig blijft hij niet bij de pakken zitten. Hij gaat op zoek naar antwoorden op al zijn vragen en raadpleegt een vooraanstaand endocrinologe, van wie het verdict heel anders luidt. "Ze vertelde me na onze eerste afspraak het volgende: dit is nog nooit eerder gedaan, maar we gaan het proberen. Ik moest op een andere manier leren trainen en mijn dagelijkse leven op tal van manieren aanpassen. Het team dat me begeleidde, gaf me echt vleugels."2 Hij moest leren om regelmatig zijn bloedsuiker op peil te houden. Daarvoor kwam hij om de 45 minuten uit het water. Hoewel hij acht uur per dag in het water doorbracht, paste hij zijn levensstijl aan om zijn ziekte onder controle te houden. Hij injecteerde ook insuline bij zichzelf en ga zo maar door.4 "Ik moest op een andere manier leren trainen. Er waren enorm veel aanpassingen nodig om rekening te houden met deze nieuwe situatie. Ik heb me zo goed aangepast dat ik er anderhalf jaar later bij was op de spelen van Sydney 2000. Daar was ik fit genoeg om een individuele gouden medaille te winnen... maar niet fit genoeg om een ziekteverzekering af te sluiten", betreurt hij.2
Hij krijgt het hoe dan ook voor elkaar om goud te veroveren op de 50 meter vrije slag. Hij helpt het Amerikaanse team ook aan een nieuwe olympische titel op de 4 × 100 meter wisselslag estafette. Daarnaast wint hij nog twee medailles op de 100 meter vrije slag en de 4 × 100 meter vrije slag estafette.
Vier jaar later, op de Olympische Spelen in Athene, weet Gary Hall Jr. zijn olympische titel op de 50 meter vrije slag te verlengen en wordt daarmee houder van twee opeenvolgende titels in het snelste onderdeel van het baanzwemmen.
"Ik werd de eerste atleet in welke discipline ook die een medaille won met diabetes type 1. Het was een boodschap van hoop voor veel mensen, voor al degenen die denken dat deze ziekte het einde van hun sportcarrière betekent."
Een paar jaar later – en nu nog steeds – zet Gary Hall zich in voor tal van initiatieven om de behandeling van diabetes te verbeteren. Hij spreekt ook op wetenschappelijke congressen en verschaft informatie aan patiënten bij wie recent de diagnose is gesteld en aan sporters. De boodschap die hij daarbij wil brengen is: "Als je vastbesloten bent om je ziekte goed onder controle te houden, kun je alles doen wat je maar wilt." Het is een boodschap van hoop, en de nieuwe technologieën en opkomende behandelingen zijn erg bemoedigend. Hij geeft advies en tips aan sporters voor trainingen en wedstrijden, maar benadrukt wel dat hij geen professionele zorgverlener is.2
In 2012 werd Gary Hall opgenomen in de befaamde US Olympic Hall of Fame.4