Ciężka hipoglikemia jest epizodem wymagającym pomocy innej osoby w celu podania węglowodanów lub glukagonu w formie zastrzyku [1]. Stan ten stanowi bezpośrednie zagrożenie życia, dlatego wymaga natychmiastowej interwencji. Osobie, która straciła przytomność, podaje się glukozę dożylnie lub glukagon domięśniowo bądź podskórnie. Po odzyskaniu przytomności, aby zapobiec nawrotowi hipoglikemii, podaje się 10-20 g węglowodanów doustnie i jednocześnie monitoruje się glikemię [1].
Osoba przytomna podczas epizodu hipoglikemii powinna spożyć 15 g glukozy lub innych cukrów prostych w postaci np. żelu glukozowego, tabletek zawierających glukozę, kostek cukru, słodzonego napoju lub ewentualnie soku owocowego. Po 15 minutach należy skontrolować poziom glukozy we krwi. W przypadku dalej utrzymującej się hipoglikemii zalecane jest ponowne spożycie 15 g węglowodanów i kontrola glikemii po 15 minutach. Jest to tzw. reguła 15/15 [1]. Jeśli istnieje ryzyko ponownego incydentu hipoglikemii w niedługim czasie, na przykład po błędnym podaniu nadmiernej dawki insuliny, spożyciu dużej ilości alkoholu, długotrwałym wysiłku fizycznym, wskazane jest dodatkowo spożycie węglowodanów złożonych oraz kontynuowanie monitorowania glikemii.
Ze względu na ryzyko wystąpienia hipoglikemii chorzy na cukrzycę powinni regularnie kontrolować poziom cukru we krwi. Szczególnie pomocne w tym przypadku są systemy ciągłego monitorowania glikemii (ang. Continuous Glucose Monitor, CGM), które badają poziom cukru we krwi na bieżąco i alarmują w razie zbliżania się hipoglikemii, dzięki czemu cukrzyk może w porę zareagować i zapobiec niebezpiecznym objawom niedocukrzenia.
Chorzy z dużym ryzykiem rozwoju hipoglikemii powinni zawsze mieć przy sobie „zestaw ratunkowy”, w którym powinny znajdować się: karta identyfikacyjna chorego na cukrzycę, glukoza w tabletkach (lub inne źródło węglowodanów) oraz glukagon do iniekcji domięśniowej. Takie przygotowanie zwiększy szansę na szybką pomoc w razie nagłego niedocukrzenia [5].
Śledź Nas