Cukrzyca ciążowa jest coraz częściej diagnozowanym schorzeniem u kobiet spodziewających się dziecka. Podwyższone cukry są niebezpieczne nie tylko dla Mamy, ale przede wszystkim dla jej dziecka, dlatego tak duży nacisk kładzie się obecnie na diagnostykę cukrzycy ciążowej, czyli zaburzeń w gospodarce cukrowej, które po raz pierwszy ujawniają się właśnie w okresie ciąży.
Ciąża to czas ogromnych zmian hormonalnych i metabolicznych, w wyniku których może pojawić się insulinooporność. Organizm kobiety ciężarnej produkuje zwykle insulinę w wystarczającej ilości, jednak tkanki są na nią mało wrażliwe. To powoduje, że insulina działa mniej efektywnie niż zwykle i poziom cukru we krwi podnosi się. W typowym przebigu cukrzycy ciążowej wzrosty są nieznaczne i nie osiągają poziomu 300 mg/dl, jak ma to miejsce w przypadku cukrzycy typu 1. Tym niemniej nawet takie niewielkie wzrosty są niekorzystne i należy je ograniczać.
Cukrzycę ciążową diagnozuje się na podstawie badania cukru na czczo oraz doustnego testu obciążenia glukozą. Po raz pierwszy badanie to wykonuje się w pierwszym trymestrze ciąży. Nawet jeśli wynik jest prawidłowy należy je powtórzyć między 24 a 28 tygodniem ciąży, ponieważ hiperglikemia może pojawić się później. Test obciążenia glukozą polega na wypiciu roztworu z 75 g glukozy, po czym dwukrotnie – po godzinie i po dwóch godzinach – sprawdzany jest poziom cukru we krwi.
Wynik badania poziomu glukozy we krwi na czczo powinien byc dwucyfrowy, czyli nie powinien przekraczać 99 mg/dl, po godzinie nie może być wyższy niż 180 mg/dl, a po dwóch godzinach wyższy niż 140 mg/dl. Jeśli którykolwiek wynik przekracza te normy diagnozowana jest cukrzyca ciążowa.
Redakcja: Agencja Musqo
Bibliografia:
Zalecenia kliniczne dotyczące postępowania u osób z cukrzycą 2024 Stanowisko Polskiego Towarzystwa Diabetologicznego, dostęp: https://ptdiab.pl/zalecenia-ptd [17.01.2024].
ADC-41523 v2.0
Śledź Nas