Insulina i glukagon to dwa hormony odpowiedzialne za przemiany węglowodanowe w organizmie. Insulina obniża poziom cukru we krwi, a glukagon go podnosi. U zdrowego człowieka równowaga pomiędzy tymi hormonami sprawia, że jego glikemie mieszczą się w granicach normy.

Sprawa komplikuje się w przypadku osób z cukrzycą. Dawkowanie insuliny za pomocą pena czy pompy insulinowej nigdy nie jest tak perfekcyjne, jak wówczas, gdy procesem tym zarządza nasz organizm. Dlatego może dojść do zachwiania równowagi pomiędzy insuliną a glukagonem, czego konsekwencją jest występowanie hipoglikemii (za niskiego) jak i hiperglikemii (za wysokiego stężenia glukozy).

Po spożyciu pokarmu poziom cukru we krwi wzrasta, co jest sygnałem dla trzustki do wydzielania insuliny. W efekcie jej działania następuje obniżenie poziomu glukozy we krwi. Gdy stężenie cukru we krwi spadnie, komórki trzustki wydzielają glukagon, hormon który uwalnia zapasy glukozy zgromadzone w wątrobie. 

Zadaniem glukagonu jest ochrona organizmu przed spadkiem poziomu cukru w okresach między posiłkami i przy wysiłku fizycznym.

Dzięki temu u zdrowego człowieka nie dochodzi do spadku stężenia glukozy poniżej poziomu, który byłby niebezpieczny dla mózgu. Dlatego też osoby bez cukrzycy, nawet jeśli stosują głodówkę, nie doświadczają niedocukrzeń z utratą przytomności – chroni ich przed nimi właśnie glukagon.

U diabetyków w wyniku podania nadmiernej dawki insuliny dochodzi do obniżania się poziomu cukru we krwi. Organizm zaczyna bronić się i uruchamia produkcję glukagonu, jednak może ona być niewystarczająca i pacjent doświadczy niedocukrzenia. Różnica polega na tym, że zdrowy organizm nigdy nie wydziela takich nadmiarów insuliny, by nie móc zrównoważyć jej glukagonem. Kiedy jednak jeden z tych hormonów podawany jest sztucznie, często może dojść do zaburzeń takiej równowagi.Czynników zwiększających ryzyko wystąpienia hipoglikemii w codziennym życiu chorego na cukrzycę, a tym samym sytuacji, w której działanie glukogaonu jest niezbędne, jest jednak znacznie więcej.

Glukagon - lek, który zna większość diabetyków, zamknięty w charakterystycznym pomarańczowym opakowaniu, powinien być podany wówczas, gdy dochodzi do niedocukrzenia z utratą przytomności. Hormon jest podawany domięśniowo a jego rolą jest „zmuszenie” wątroby do wypuszczenia zawartych w niej zapasów glukozy.  Reakcja powinna wystąpić w ciągu 10–15 min. 

ADC-41880 v1.0